We sliepen in Delhi in de backpackers buurt, waar een straat er ongeveer zo uitziet: winkels aan de zijkanten, eetstalletjes daarvoor, haastig rijdende tucktucks en fietsrikjsas en daartussen een shoppende mensenmassa, zwerfhonden en hier en daar een verdwaarde koe. Stel je daar een ware kakaphonie bij voor en het plaatje India is complete.
In deze chaos moesten wij proberen aan treintickets te komen. Vooraf waren we al door iedereen gewaarschuwd voor scammers. Ingehuurde mensen die je van een officieel bureau willen omleiden naar een louche kantoortjes om je treinkaartjes veel duurder te kopen. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan om uit de handen van deze omvangrijke groep scammers te blijven. Vooral als je niet weet waar het officiele kantoor zich bevindt. We werden van het kastje naar de muur gestuurd. Bureau 1 zei dat vanwege de feestdagen alle treintickets op waren, een privechauffeur was de enige optie. Bureau 2 had toevallig de laatste 1e klas kaarten voor veel te veel geld. Zo teleurstellend dat je elke keer aan een ‘ aardige voorbijganger’ de weg vraagt en er zwaar bedrogen uit komt.
Maar de volgende ochtend hebben we gelukkig het International Tourist Office gevonden (thanks to Lonely Planet) en twee normale tickets naar Amritsar bemachtigd. Als kleine kinderen huppelden we het office weer uit. Maar behalve de rompslomp voor tickets hebben we in India supermooie dingen gezien.