Het was de belofte van de reis naar Peru: Machu Picchu bezoeken. De wereldberoemde ruïnes van de verlaten Incastad tussen enorme bergen. Je kunt met de trein in één dag op en neer. Maar wij kozen voor meer beleving, er in vier dagen zelf naartoe lopen door de jungle.
Dag 1 was eigenlijk geen lopen, maar mountainbiken. En een ware crime. Bovenaan de berg begon spontaan het regenseizoen en kon je door de mist de diepe afgrond nauwelijks zien, terwijl over dezelfde weg ook vrachtwagens naar beneden scheurden. Redelijk onverantwoord.
’s Avonds sliepen we in een klein dorpje aan de rand van de jungle. Voor wie wel eens in Burgers Zoo is geweest, het lijkt aardig op de Bush daar; alles is groen, de lucht is vochtig en overal hoor de dierengeluiden. Alleen krijgt je in de echte jungle ook nog gratis zwermen muggen en zandvliegen. Gevolg: zoveel rode bultjes dat je voor dalmatiër door kan.
Dag 2 ging 20 km over kleine junglepaden en een stuk oude Incatrail over een paadje van 1 meter breed langs een enorme afgrond. Hoogtevrees alarm! Het laatste stuk liepen we langs de Urubamba rivier. Die kun je alleen over steken door in een bungelend bakje te gaan zitten, waarna de bruggeman je voor 1 Sol naar de overkant takelt. Een topattractie voor maar 30 eurocent. We eindigden bij de mooiste hot springs. Natuurlijke baden tegen metershoge rotswand aan, waar je spieren ontspannen bij 30 graden warm water.
Inmiddels leerden we ook de groep beter kennen. Een Peruaan stelletje van in de dertig. Hij een stoere, lollige man die zijn diva-vrouw heel graag een echte jungle track wilde laten meemaken. Zwitserse Anita en Franse Clementine die alleen rondtrekken en elke trail aankunnen. José Ruiz, de Peruaanse dierarts in spijkerbroek en Marco uit El Salvador die met 24 jaar en een eigen bedrijf met flappen dollars zwaait en ADHD op elk avontuur afspringt. Met die groep doken we de Peruaanse disco in, waar ze tot onze teleurstelling veel teveel Salsamuziek draaiden. Gelukkig was het wel de hele nacht happy hour. Dan vergeet ik alleen nog dat er ook drie Polen in onze groep zaten, maar buiten veel geklaag hielden zij zich meestal afzijdig.
Dag 3 werd ik nogal nerveus wakker. Na het ontbijt gingen we naar de hoogste ziplines van Zuid Amerika. Voor wie het niet kent, het is een kabel boven de grond gespannen waarover je met een kleerhanger (en oke, een veilig tuigje) naar beneden zoeft. Totaal waren er zes kabels vanaf 300 meter hoogte, over de rivier, de bergen en de jungle. Een superuitzicht! Om het nog spectaculairder te maken mocht je ook op de kop gaan hangen of rondjes draaiden. Mij doet het idee alleen al duizelen, maar Pim heeft wat fratsen uitgehaald.
Daarna liepen we nog drie uur langs/over de spoorrails tussen de palmbomen en kakelende papegaaien. Gelukkig kwam de trein maar één keer per uur en onder luid getoeter langsdenderen. De laatste nacht sliepen we in Aguas Calientes, een uit de grond gestampt oord aan de voet van Machu Picchu.
Dag 4 ging de wekker om 4:55 om met een ontbijtpakket in de hand zo snel mogelijk te beginnen aan de klim van 2km stijl naar boven. Bovenaan wachten de ruïnes van Machu Picchu namelijk in de duistere mist op de eerste zonnestralen. En die wil je niet missen! Anderhalf uur later stonden we boven en keken we naar beneden op een adembenemend uitzicht. Gevolgd door de gebruikelijke fotoshoot tussen alle andere vroege vogels.
Onze gids John vertelde dat Machu Picchu zo in tact is gebleven omdat de laatste Inca-koning, Manco Inca, voorzag dat de Spanjaarden hen zouden verslaan en daarom alle toegangswegen tot de stad liet vernietigen. Omdat de stad zo diep verscholen ligt tussen de bergen, hebben de Spanjaarden hem nooit gevonden. Archeoloog Hiram Bingham stuitte in 1911 pas op de stad die inmiddels was overwoekerd door jungle. Omdat de Inca’s nooit geschiften hebben nagelaten, is van Machu Picchu nog steeds niet bekend waar de stad voor diende. Het kan een militair hoofdkwartier, een heilig oord of een astrologische universiteit zijn geweest. Welke oorsprong dan ook, het was magisch om rond te lopen tussen de robuuste gebouwen middenin de jungle. En de reis naar Machu Picchu heeft de belofte meer dan waar gemaakt.
