De laatste 
dag van onze vakantie gingen we terug naar Stone Town, de hoofdstad van het eiland. Ook hier weinig gekleurde huisjes, maar vooral grauw en stoffig. En ook hier zie je alleen gesluierde vrouwen op straat. En rond het middaguur jonge meisjes met kleine hoofddoekjes. Respect voor de islamitische gedragingen wordt hier zeer gewaardeerd. Bij de receptie van ons hotel hing een bord met het verzoek je gepast te kleden in de stad; bedekte schouders en knieen. Daarmee is Zanzibar heel anders dan het vaste land van Tanzania, waar de meeste inwoners ook Christelijk zijn.
Een tourgids vertelt ons dat Zanzibar en Tanzania eigenlijk twee verschillende landen zijn. Het vast land van Tanzania was gekoloniseerd door Duitsland en later Engeland. Zanzibar is eeuwen overheersd door Arabieren.
De Sultan van Oman in de zeventiende eeuw Zanzibar veroverd en een grote specerijenhandel opgezet. Daarnaast handelden ze helaas ook in slaven. Zanzibar was de handelspost waar slaven uit heel Oost Afrika bij elkaar kwamen en werden verkocht. In 1873 heeft de Sultan de slavenmarkt op Zanzibar verboden. Maar nog steeds kun je in Stone Town de slave chambers bekijken, waar de slaven moesten wachten op hun verkoop. Verschrikkelijk om dat te zien. Een kleine ruimte van een meter hoog, waar 75 vrouwen en kinderen geketekend opgepropt zaten. Zonder toilet en met te weinig frisse lucht en een schamel stukje brood. Veel slaven stierven al in de cel voordat ze verder verkocht. Op de plek waar de slaven werden verhandeld staat nu een monument ter nagedachtenis aan deze verschrikkelijke praktijken.
Pas een eeuw later besloten de Zanzibarianen dat ze het Arabische bewind zat waren. In 1964 is de laatste Sultan verjaagd en besloot Zanzibar een “union” te sluiten met Tanzania dat ook net onafhankelijk was. Maar dit verbond heeft bij eilandbewoners niet geleid tot een gevoel van eenheid. Iemand van Zanzibar noemt zich geen Tanzaniaan. Ook heeft Zanzibar een eigen President, een mooi gebaar, maar vallend onder de Tanzaniaanse regering heeft deze man weinig invloed. Zanzibar heeft een booming economie met specerijen plantages en toerisme. Maar ziet een groot deel van het geld terugvloeien naar het vaste land. Er zo zijn veel Zanzibarianen ongelukkig met hun grote broer Tanzania.
Ongelukkig over deze regering en bedekt over straat betekent overigens geen kommer en kwel. Een paar kleine meisjes krijgen na schooltijd ijsjes van een van de moeders. En een paar grotere jongens lopen door naar huis in een klein steegje waar ze Fifa spelen. De versie uit 1997, maar daarmee hebben ze niet minder lol. Later op de middag gaat een stoet jongens in hun lange gewaard blij op weg naar het stand. Eén voor één trekken ze hun lange gewaad uit, waar een kleurrijke zwembroek onder blijkt te zitten, en springen de zee in.
Onze laatste dag op vakantie. Uitkijkend vanaf een rooftop terras naar hoe de zon onder gaat over de daken Stone Town. Overal zie je minaretten boven de huizen uit steken, in dit kleine stadje zijn het er meer dan 50 moskees. Bij het horen van de oproep tot het avondgebed zie je overal mensen bewegen. Jongens springen de zee uit en trekken snel hun Ja, Zanzibar is echt een eiland naast grote broer Tanzania.
